Yönetim kadrolarında sık sık tekrarlanan, dikkatten kaçan, bazen de bilinçli yapılan bir hata.. Alt yöneticiyi denemek, vakit kazanmak veya yaratıcılığı tetiklemek uğruna kaybedilen zaman ve iş gücü aslında şirketlerdeki en büyük verimlilik kaybını oluşturuyor.
İşi tanımlamadan, beklentiyi paylaşmadan bir çok açık kapıyla teslim edilen iş, ölçülemeyen verimlilik kaybını beraberinde getiriyor. Üst yönetici altındaki yöneticiden çok basit bir iki tablo istiyor aslında, ama bu isteği kimi zaman laf arasında , kimi zaman koridorda, kimi zaman da blackberry’den küçük bir notla iletiyor.
Hal böyle olunca alt yönetici de bu isteği yerine getirmek için açık kalan kapılardan her biri için alternatifli bir çıktı üretmeye çabalıyor. Aslında dışardan baklıdığında çok net görünen bu tablo malesef ki olayı yaşayanlar tarafından farkedilemiyor, fark edilse bile bu durumun yaratacağı verimlilik kaybı göz önüne alınmıyor.
Şimdi iki yöneticinin gözüyle olaya bakalım: Alt yönetici, koridorda üst yöneticisi tarafından istenen şeyin tam olarak nasıl bir çıktı olduğunu anlayamadı, ancak kredi kaybedeceğini düşünerek detaylarını sormaktan çekindi.
Masasına döndü ve ekibini topladı, kendisinden bir cümlede istenen işi altındaki ekibe 5 ayrı iş olarak dağıttı. Ekip elemanları da birlikte çalıştıkları diğer departman çalışanlarından yardım alarak çıktıları oluşturdu. Alt yönetici bu çıktılar üzerine bir kaç alternatif daha geliştirip eli dolu bir şekilde 2 gün sonra üst yöneticinin kapısını çaldı.
Üst yönetici, çıktılara bakıp benim istediğim sadece ufak bir tabloydu, diğerlerine gerek yok dedi. Üst yönetici yoğun gündeminde bir toplantıdan diğerine koştururken koridorda alt yöneticisini gördü. Bu sabah aklında takılan konuda bir isteği olduğunu alt yöneticisine bir iki cümleyle iletti, ve bir sonraki toplantısına yetişmek için yoluna devam etti..
İsteği tanımlamadı veya detaylandırmadı, neticede 5 yıldır beraber çalışıyorlardı aralarındaki iletişiminde kuvvetli olduğunu düşünüyordu. Zaten ne zaman bir şey istese alt yöneticisi ona istediği şeyin yanında bir kaç alternatif daha sunmuyor muydu?
Bir yönetici, beş çalışan ve onların birlikte çalıştıkları diğer departmanlardaki toplam iş gücü 1 adam/ay’a varabilecek düzeyde… Aslında 1 adam/günlük bir iş değil miydi bu.. Bir çoğumuzun kabullenmediği ama çok iyi bildiği bu durum malesef ki iş hayatının büyük bir gerçeği.. Kapalı iletişimin de büyük bir örneği.